ถ้าขี้เกียจในสงครามแล้วจะทำอะไร?

ตอนที่่ 3

『 03 』- ระหว่างทางกลับบ้าน

" เฮ้อ~ให้ตายสิ มัดยัยนั้นนักจริง คนอะไรแรงอย่างกะกอลิร่าเลย "

ซาจิโยะพูดพร้อมกับลูบท้องไปมา เนื่องมาจากว่าซาจิโยะพึ่งจะโดนอัดท้องสลบมา พอได้สติอีกรอบก็พบว่าตอนนี้มันมืดไปซะแล้ว เขาตระนักได้ว่าถ้าไม่รีบกลับคงจะโดนน้องสาวบ่นจนหูชาแน่ๆเลย

" ทำไมยัยนั้นถึงไม่ปลุกกันเลยนะ " 

.

.

「 ย้อนกลับไปก่อนที่ซาจิโยะจะสลบ 」

" ซาจิคุง ลามก ที่สุดเลย "

" ดะเดียวๆสิ มันเป็นแค่อุบัติเหตุเองนะ!!! "

มัดของซานะพุ่งไปที่ท้องซาจิโยะด้วยความเร็วและพลังกำลังมหาศาล

" อึก. ถึงจะเจ็บแต่ก็คุ่ม อัก.."

ซาจิโยะกล่าวออกมาด้วยความเจ็บพร้อมยกนิ้วโป้งให้ก่อนที่ตัวเองจะสลบไป 

" ซาจิคุงบ้าที่สุด!! " 

ซานะตะโกนใส่ซาจิโยะก่อนที่จะวิ่งหนีออกจากห้องพยาบาลไป

「 กลับมาปัจจุบัน 」

" เอาไงดีๆ เราจะอ้างว่าอย่างไงดี หรือจะบอกไปว่าโดนผู้หญิงอัดจนสลบไปพอรู้สึกตัวอีกที่ก็มืดไปซะแล้ว..เข้าท่าแฮะ " 

ซาจิโยะพึมพำออกมาในระหว่างเดินกลับ แต่ในระหว่างทางที่ผ่านสวนสาธารณะก็ได้ยินเสียงคนขอความช้วยเหลือ

" ใครก็ได้ช่วยด้วยเจ้าค่ะ "

ซาจิโยะได้ยินแบบนั้นก็เดินเข้าใกล้ๆ ก็พบ ผู้ชายที่กำลังจับมือทั้งสองข้างของผู้หญิงในสภาพค้อมอยู่ และผู้หญิงก็พยายามดิ้นให้หลุด ไม่ต้องสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ผู้ชายพยายามที่จะข่มขืนผู้หญิงนั้นเอง

' สุดท้ายแล้วสิ่งที่อันตรายและเลวร่ายที่สุดก็ไม่ใช่ปีศาจหรืออะไรแต่เป็นมนุษย์ด้วยกันเอง ฉันไม่ใช่พระเอกในนิยายที่จะออกไปช้วยผู้หญิงที่ถูกทำร้ายหรอกนะ ไอเรื่องแบบนั้นขี้เกียจจะตายไป ' ซาจิโยะคิด

ไม่ทันที่ซาจิโยะจะได้ทำอะไรผู้ชายที่กำลังข่มขืนก็เห็นซาจิโยะ ชายคนนั้นเปลี่ยนไปเอ้ามือซ้ายจับทั้งสองข้างของผู้หญิงคนนั้น และอีกข้างก็ควักไปที่กระเป๋าข้างขวา แล้วยีบอะไรออกมา..มันก็คือมีดฉบับพกพานั้นเอง

ชายคนนั้นเอ้าข้างที่ถือมีดชี้ไปหาซาจิโยะพร้อมกับพูดขึ้น 

" ถ้าแกไม่อยากเจ็บตัวก็ไปซะ " 

หญิงสาวที่หันเห็นซาจิโยะก็ร้องขอให้ช้วยออกมา

" ชะช่วยด้วยเจ้าค่ะ ดะได้โปรดช่วยเราด้วยเถอะเจ้าค่ะ " 

" หุบปากไปเลย "

ซาจิโยะมองพวกนั้นด้วยสายตาเย็นชาก่อนจะเอ่ยขึ้นมา

" จะทำอะไรก็เรื่องของแก มันไม่เกี่ยวกับฉันอยู่แล้ว " 

จากนั้นซาจิโยะก็หันหลังไปพร้อมที่จะก้าวเดินต่อไป 

หญิงสาวที่ได้ยินแบบนั้นน้ำตาก็ไหลออกมาก่อนที่จะพึมพำอะไรบ้างอย่าง

" ซ..ซันจัง ช่วยเราด้วย " 

เสียงที่ผู้หญิงคนนั้นพูดออกมาถึงมันจะเบาแต่เพียงแค่นั้นก็ทำให้ซาจิโยะได้ยิน ซาจิโยะหันกลับมา ชายคนนั้นที่เห็นซาจิโยะหันกลับมาก็ถามออกไป 

" อะไรของแ-- " 

ไม่ทันที่ชายคนนั้นจะทันได้พูดจบเขาก็โดนซาจิโยะแต่ที่สี่โครงจากนั้นต่อด้วยการเตะไปที่หน้าของชายคนนั้นพร้อมกับเหยีบท้องไว้

" ก็อยากจะพูดแบบนั้นหรอกนะ แต่วันนี้จะขอทำตัวเป็นพระเอกสักวันก็แล้วกัน "

หลังจากนั้นซาจิโยะก็หันหลังกลับไปพร้อมกับก้าวขาไปหาข้างหน้าเพื่อที่จะเดินกลับบ้านต่อ ซาจิโยะไม่ลืมที่จะพูดทิ้งให้ 

" รีบกลับไปซะก่อนที่จะเจ้านั้นจะลุกขึ้นมา "

ก็อย่างที่เห็นสาเหตุที่ซาจิโยะช่วยหญิงคนนั้น ก็เพราะว่าเธอชื่อซันจังน้องสาวของเขาไม่เดาก็รู้ว่าน่าจะเกียวข้องกับน้องของซาจิโยะชัดๆ 

หญิงสาวคนนั้นก็ลุกขึ้นมายืนและก้มหัวให้พร้อมกับพูดขึ้น 

" ต้องขอขอบคุณที่ช้วยเราเจ้าค่ะ " 

ซาจิโยะหันหน้าไปดู หญิงสาวคนนั้นมีผมสีเงินยาวลงมา สูงประมาณ160กว่า แต่งตัวคลายๆพวกมิโกะอะไรประมาณนี้

" อ่า " 

ซาจิโยะตอบแค่นั้นและก็เดินต่อ เขาไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้ 

" เดียวก่อนสิเจ้าค่ะ " 

" หือ..มีอะไร " 

หญิงสาวลังเลอยู่สักพักก่อนพูดออกมาด้วยใบหน้าที่แดงจัด 

" เรายังไม่รู้จักชื่อของท่านเลยเจ้าค่ะ อ๊ะ!เรามีนามว่า มุราอาโนะ อาสากะ เจ้าค่ะ " 

ซาจิโยะคิดอยู่สักพักก่อนที่จะตอบออกไป

" ซาจิโยะ เรียกฉันว่า ซาจิโยะก็พอแล้ว "

ไม่รอช้าซาจิโยะก็เดินก้าวไปแล้ว แต่ก่อนหน้านั้น อาสากะก็ตะโกนถามซาจิโยะ

" เราจะได้พบกันอีกไหมเจ้าค่ะ " 

ซาจิโยะยกมือข้างขวาขึ้นมาโบกไปมาแล้วเอ้ามือลง ก่อนที่จะพูดขึ้นว่า

" นั้นสินะ ก็อาจจะได้เจอกันอีกก็เป็นได้ "